Strona główna
 Fot. Eugeniusz Tomsia |
Teresa Tomsia debiutowała w 1981 r., wydała tomiki wierszy, m. in.: Gdyby to było proste i Kobieta w kaplicy (Biblioteka “Toposu”, Sopot 2015 i 2016), prozę dokumentalizowaną o deportacjach Polaków z nowogródzkiej ziemi: Dom utracony, dom ocalony (Wydawnictwo Poznańskie 2009), Rzeczywiste i wyobrażone – szkice, portrety, spotkania (Łośgraf, Warszawa 2013). Ostatnio ukazały się jej szkice literackie Niedosyt poznawania (2018), wybór wierszy W cieniu przelotnego trwania (WBPiCAK 2021), tomik Liryki przedostatnie (2022) i W znikającym ogrodzie (2023). Publikuje na łamach “Toposu”, “Frazy”, “Twórczości”, paryskiego portalu “Recogito” .
|
|
Jeśli przyjąć, iż Dom utracony, dom ocalony to przede wszystkim opowieść o kobietach, nie można zapomnieć o jeszcze jednej kobiecie, matce… o ojczyźnie, której „po latach, dniach, godzinach bez nadziei / rysy tężeją, nadchodzi depresja [...]”. Wówczas zmęczona ojczyzna: „Zapomina o makijażu obietnic. / (Trzeba było zabrać się za siebie wcześniej)”. Ona wśród opisanych przez Teresę Tomsię kobiet wydaje się najmniej doskonała. [Krytyka: Dom pamięci]. Urszula Bielas-Gołubowska („Pogranicza”, 5/2009)
|
 Fot. Małgorzata Lebda |
 |
|